Aktualności
Dodatek węglowy dla mieszkańców wspólnot mieszkaniowych
Czy mieszkając w bloku, którego mieszkańcy tworzą wspólnotę mieszkaniową jej mieszkaniec ma prawo do dodatku węglowego wprowadzonego na mocy Ustawy z dnia 5 sierpnia 2022 r. o dodatku węglowym (Dz.U.2022.1692 z dnia 2022.08.11)?
Analizując przepisy przedmiotowej ustawy pod warunkiem spełnienia wskazanych w niej przesłanek uważam, że tak.
Zgodnie bowiem z art. 2 tejże ustawy: Dodatek węglowy przysługuje osobie w gospodarstwie domowym, w przypadku gdy głównym źródłem ogrzewania gospodarstwa domowego jest kocioł na paliwo stałe, kominek, koza, ogrzewacz powietrza, trzon kuchenny, piecokuchnia, kuchnia węglowa lub piec kaflowy na paliwo stałe, zasilane paliwami stałymi, wpisane lub zgłoszone do centralnej ewidencji emisyjności budynków, o której mowa w art. 27a ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków (Dz. U. z 2022 r. poz. 438, 1561 i 1576).
Przez gospodarstwo domowe zgodnie z ustawą rozumie się: osobę fizyczną samotnie zamieszkującą i gospodarującą (gospodarstwo domowe jednoosobowe) albo osobę fizyczną oraz osoby z nią spokrewnione lub niespokrewnione pozostające w faktycznym związku, wspólnie z nią zamieszkujące i gospodarujące (gospodarstwo domowe wieloosobowe), przy czym w myśl ustawy paliwem stałym są: węgiel kamienny, brykiet lub pelet zawierające co najmniej 85% węgla kamiennego.
Trzeba jednak pamiętać, że aby skutecznie złożyć wniosek o dodatek węglowy nasz blok musi być ogrzewany przez tzw. lokalną sieć ciepłowniczą, przez którą rozumie się: sieć dostarczającą ciepło do budynków z lokalnych źródeł ciepła (zasilanych węglem kamiennym, brykietem lub peletem zawierającymi co najmniej 85% węgla kamiennego): kotłowni lub węzła cieplnego, z których nośnik ciepła jest dostarczany bezpośrednio do instalacji ogrzewania i ciepłej wody w budynku lub ciepłowni osiedlowej lub grupowego wymiennika ciepła wraz z siecią ciepłowniczą o mocy nominalnej do 11,6 MW, dostarczającego ciepło do budynków – w rozumieniu art. 2 pkt 6 i 7 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków.
Co istotne - przez lokalną sieć ciepłowniczą nie należy rozumieć miejskiej sieci ciepłowniczej. Należy rozumieć to tak, że jeśli nasz blok jest zasilany wewnętrzną kotłownią (o mocy nominalnej do 11,6 MW) „należącą” do wspólnoty i zainstalowanej w innym budynku, a my jako mieszkańcy płacimy czynsz do wspólnoty, w którym de facto składamy się na zakup opału to spełniamy kryteria wskazane w ustawie. Oczywiście warunkiem niezbędnym do tego aby starać się o dodatek węglowy jest także zgłoszenie/wpisanie źródła ogrzewania do centralnej ewidencji emisyjności budynków. We wniosku (pkt 4) zaznaczamy rubrykę: Gospodarstwo domowe wnioskodawcy znajduje się: w budynku lub lokalu, w których ogrzewanie realizowane jest przez lokalną sieć ciepłowniczą, obsługiwaną z kotła na paliwo stałe zainstalowanego w innym budynku.
Do składanego wniosku należy przedłożyć oświadczenie właściciela lub zarządcy budynku w którym mieszkamy o tym, że blok jest ogrzewany w sposób wskazany w ustawie (przez lokalną sieć ciepłownicza zasilaną przez wskazany w niej rodzaj paliwa stałego) - zgodnie ze zgłoszeniem lub wpisem do centralnej ewidencji emisyjności budynków. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta dokonuje weryfikacji wniosku o wypłatę dodatku węglowego, w szczególności w zakresie zgłoszenia lub wpisania głównego źródła ogrzewania w centralnej ewidencji emisyjności budynków, o której mowa w art. 27a ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków.
Podsumowując - dodatek węglowy przysługuje mieszkańcom budynków wielorodzinnych (bloków), którzy kupują opał do kotłowni w ramach wspólnoty mieszkaniowej. W takim przypadku – w przypadku zachowania w/w warunków wskazanych w ustawie każde gospodarstwo domowe ma prawo indywidualnie wystąpić o dodatek węglowy.
r. pr. Remigiusz Sawicki
Mediacja jako pozasądowy sposób rozwiązywania sporów
Mediacja jest dobrowolnym i poufnym procesem porozumiewania się stron będących w konflikcie, w obecności neutralnej i bezstronnej osoby, tj. mediatora. Celem mediacji jest stworzenie osobom będącym w konflikcie (czyli stronom) warunków, które sprzyjają porozumieniu.
Mediacja może zostać podjęta na podstawie umowy stron albo postanowienia sądu. Cechą charakterystyczną jest to, że w każdym przypadku jest ona dobrowolna. Brak zgody jednej ze stron konfliktu uniemożliwia jej przeprowadzenie. Poza tym nawet gdy strona początkowo zgodzi się na przeprowadzenie mediacji, to nie ma przeszkód aby na każdym etapie sprawy wycofać się z niej.
Zasady postępowania mediacyjnego:
Dobrowolność - nie trzeba się na nią zgadzać. W każdej chwili można z niej zrezygnować. Skierowanie sprawy na mediację przez sąd, nie oznacza, że kierowane na nią osoby będą musiały w niej uczestniczyć - nawet gdy strony początkowo wyraziły zgodę na jej przeprowadzenie.
Poufność - mediator jest zobowiązany do zachowania w tajemnicy wszystkiego co się dowiedział podczas mediacji od stron.
Neutralność jest postawą mediatora wobec przedmiotu sporu. Oznacza, że mediator nie decyduje o czym strony będą rozmawiać, ani o tym jak spór powinien być rozwiązany. Zadaniem mediatora jest wyłącznie stworzenie warunków umożliwiających rozmowę pomiędzy stronami sporu.
Bezstronność jest postawą mediatora wobec stron mediacji, która stwarza im jednakowe możliwości w reprezentowaniu swoich potrzeb i punktów widzenia. Mediator nie rozstrzyga kto ma rację, nie staje po stronie żadnego uczestnika mediacji.
Co istotne wiele spraw można uregulować przed mediatorem, bez konieczności angażowania sądu. Trzeba pamiętać, że ugoda zawarta przed mediatorem, zaakceptowana następnie przez sąd ma moc orzeczenia sądu. Częstym przypadkiem korzystania z pomocy mediatora jest uregulowanie kontaktów pomiędzy rodzicami dzieci (w sytuacji gdy rodzice byli w związki partnerskim i rozstali się, a chcą tę kwestię uregulować). Jeżeli są w stanie dojść do porozumienia w tej kwestii, to wystarczy że udadzą się do mediatora, podpiszą zawartą ugodę (którą następnie trzeba złożyć w sądzie celem jej zatwierdzenia). Podobnie wygląda sprawa alimentów na dzieci. Obecnie aby móc skorzystać z pomocy finansowej MOPSu/GOPSu trzeba mieć uregulowaną kwestię alimentów na dzieci. Jeśli rodzice są w stanie porozumieć się w tej kwestii, to wystarczy podpisać ugodę przed mediatorem. Zatwierdzona przez sąd ugoda ma skutki prawomocnego wyroku. Pozwoli to zaoszczędzić czas. Na sprawę sądową trzeba czekać od kilku do kilkunastu miesięcy. Warunkiem skorzystania z dobrodziejstwa mediacji jest jednak wola obu stron i chęć rozwiązania sporu w ugodowy sposób.
Jeśli jesteś zainteresowany zawarciem ugody mediacyjnej w jakiejkolwiek sprawie skontaktuj się z nami.
Pozdrawiamy,
Zespół Kancelarii
Nakaz zapłaty a wezwanie do zapłaty
W procedurze cywilnej istnieje kilka rodzajów orzeczeń, na mocy których sąd rozstrzyga daną sprawę. Z całą pewnością każdy słyszał o:
- wyroku (którym kończy się np. sprawa o rozwód, alimenty)
- oraz postanowieniu (którym sąd rozstrzyga np. kwestię kontaktów z dzieckiem, czy stwierdza nabycie spadku).
W praktyce bardzo często można spotkać się z jeszcze jednym rodzajem orzeczenia, czyli
z nakazem zapłaty. Wydawany jest on w dwóch trybach: upominawczym bądź nakazowym.
Z doświadczenia wiem, że nie wszyscy zdają sobie sprawę z tego czym właściwie jest nakaz zapłaty. Wiele osób myli ten rodzaj orzeczenia z wezwaniem do zapłaty. Niestety konsekwencje tego są często bardzo dotkliwe. Dlaczego?
Wezwanie do zapłaty to nic innego jak jedynie skierowanie do dłużnika żądania, aby ten w określonym przez nas terminie ostatecznie spłacił dług lub np. wydał jakąś rzecz. Często
w wezwaniu do zapłaty jest informacja, że brak wpłaty wskazanej kwoty w wyznaczonym terminie (określonego zachowania) spowoduje skierowanie sprawy do sądu. Wezwanie do zapłaty jest nazwijmy to wstępem sprawy cywilnej. Jest ostrzeżeniem oraz wyrazem wyczerpania się naszej cierpliwości w zakresie czekania na spłatę długu (czy na oczekiwanie na określone zachowanie) od dłużnika.
Natomiast nakaz zapłaty jest już orzeczeniem sądowym. Można powiedzieć, że jest to taki wyrok, tylko inaczej się nazywa. Sąd wydaje go bez udziału stron, na tzw. posiedzeniu niejawnym, na podstawie dowodów złożonym przez powoda. Wiążą się z nim poważne skutki procesowe.
W treści tego orzeczenia znajduje się informacja, że dłużnik ma w terminie 14 dni zapłacić dochodzoną przez wierzyciela kwotę, lub w tymże terminie się odwołać wnosząc sprzeciw albo zarzuty (w zależności od tego czy nakaz został wydany w postępowaniu upominawczym czy nakazowym).
Wiele osób lekceważy nakazy zapłaty, sądząc, że roszczenie jest np. przedawnione lub w inny sposób bezpodstawne. Jeżeli tak jest to trzeba się odwoływać od nakazu zapłaty, w przeciwnym razie nakaz zapłaty się uprawomocni, a wierzyciel skieruje sprawę do komornika, który na jego podstawie będzie egzekwował od nas zasądzone w wydanym nakazie należności, a wtedy (poza nielicznymi wyjątkami) będzie za późno na podjęcie obrony i zmuszeni będziemy do spłaty przedawnionego lub bezpodstawnego długu.
Otrzymałeś Nakaz Zapłaty? Dowiedz się czy możesz uniknąć zapłaty długu!
Umów się z nami na spotkanie, a uzyskasz informację czy jest szansa aby zwolnić się z długu.
Zupełnie za darmo przeanalizujemy Twoją sprawę i znajdziemy najlepszy sposób jej rozwiązania.
Miałeś wypadek? Przyjdź do nas i dowiedz się czy przysługuje Ci odszkodowanie
Informujemy, że zupełnie za darmo sprawdzimy zasadność Twojego roszczenia w zakresie odszkodowania i zadośćuczynienia. W związku z tym jeśli masz wątpliwości czy w Twoim przypadku przysługuje odszkodowanie/zadośćuczynienie odwiedź naszą Kancelarię, a postaramy się udzielić Ci wyczerpującej informacji w tym zakresie.
Podatki przy spadku
